linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w

a gdzie narkotyki

słabo pojechali

co to za młodzież co nie bierze

Vogel :

co to za młodzież co nie bierze

chyba z lat 20 tych ubieglego wieku :F

Susanna :

winetu :

Vogel :

co to za młodzież co nie bierze

chyba z lat 20 tych ubieglego wieku :F

wypraszam sobie

Tobie to nie grozi [bycie młodzieżą]

'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w   

linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w
'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w

Co ty wiesz o chrześcijańskim techno?

[oryginalny tekst:' 'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w


Nikogo już nie dziwi, jeśli muzykalni chrześcijanie zdzierają gardła na metalowych koncertach albo w szerokich spodniach rapują o swojej miłości do Boga. Czy ktoś jednak słyszał o chrześcijańskej techniawce?

Mike miał zaledwie 16 lat, gdy brał już narkotyki i zajmował się magią. Był dealerem narkotyków. Pewnego dnia wszedł do klubu Christian Rave ("rave" to rodzaj muzyki techno, ale nazwy używa się też dla samych imprez - przyp. red.), żeby sprzedać narkotyki bawiącym się tam ludziom. Atmosfera, którą zastał, mocno różniła się od tej, którą znał z innych klubów techno.
- Kiedy tylko wszedłem, poznałem, że jest tu jakoś inaczej. W powietrzu nie było dymu z papierosów i nikt nie był na haju. Muzyka była ta sama i ludzie tańczyli, ale była odczuwalna różnica w atmosferze. Było to świetliste, radosne odczucie - wspomina.
Po pewnym czasie zorientował się, że lista Dj'ów zawiera kilka zespołów chrześcijańskich. Domyślał się, że musi to być rave chrześcijański, choć nigdy wcześniej nie słyszał, by chrześcijanie tworzyli taki rodzaj muzyki. Postanowił skorzystać z okazji i sprzedać trochę dragów.
Większość bawiących się odmawiała, lecz próbował nadal. Podszedł do pewnej dziewczyny i zapytał, czy nie potrzebuje narkotyków.
- Spojrzała na mnie dziwnie i odpowiedziała: "Ja nie potrzebuję żadnych narkotyków. Ja mam Jezusa. Ty także potrzebujesz Jezusa, a czynisz złe rzeczy."
To  zdanie przeszyło jego serce i ciągle tkwiło mu w głowie. Był wtedy mocno zaplątany w narkotyki i potrzebował pieniędzy, więc kradł i fałszował czeki. Trafił za to do więzienia. Wspomina, że w głowie ciągle słyszał słowa tej dziewczyny z klubu: „Ty potrzebujesz Jezusa". Gdy wyszedł z więzienia po raz kolejny trafił na odwyk. Tym razem się udało.
- Byłem na drodze do samodestrukcji. Wchodząc tej nocy do klubu Christian Rave, nie miałem pojęcia, że to popchnie mnie na właściwą drogę. Słowa dziewczyny towarzyszyły mi wszędzie, gdzie szedłem. Aż w końcu nie miałem wyboru, musiałem podjąć decyzję. Minęło już kilka lat od czasu, gdy zaprosiłem Jezusa do mojego życia i odtąd jest On ze mną zawsze - mówi Mike.

Christian Rave

- Dziś białe rękawiczki to już przeszłość, chociaż zawsze można spotkać na imprezach kogoś, kto nadal to praktykuje. Podobnie narkotyki - to już nie te czasy, kiedy większość ludzi chodziła „nakręcona" - zapewnia DJ Noisy z Wrocławia.
Mimo to wciąż nie brakuje ludzi, którym imprezy techno kojarzą się głównie z narkotykami, alkoholem, przypadkowym seksem i wyzywająco ubranymi ludźmi. Jak to się więc stało, że za techno wzięli się chrześcijanie?
Tak to wygląda w Baltimore:

W Olympian Ballroom w Reading, Pensylwania, młodzi chrześcijanie założyli klub Christian Rave, w którym grana jest muzyka techno. Pomysłodawcy to grupa młodych ludzi, którym pomagają Jeff Stoltzfus i John Carlson, lokalni liderzy.
- Wizja pochodzi od naszej młodzieży. Oni potrzebują kogoś dorosłego do pomocy, by to prowadzić, a ja podjąłem się tego jako wolontariusz. Cała ekipa, wszyscy Dj'owie, wszystkie światła - wszystko to robią młodzi - mówi Jeff, który na co dzień kieruje klubem.
Światła, neony, lasery, wszystko to wygląda podobnie jak w innych klubach grających techno. Natomiast muzyka grana w klubie jest tylko podobna - od czasu do czasu Dj czyta ulubione wersety z Pisma Świętego.
- Jest mnóstwo dzieciaków, którzy byli na różnych rave'ach i widzieli, co się tam dzieje. Kiedy przychodzą do nas, doświadczają wzajemnej jedności, która pochodzi od Ducha Świętego - tłumaczy Jeff.

Gospel house
Niemiec DJ Revelation na co dzień gra techno chrześcijańskie - tworzy muzykę gospel house. W latach 80. pasjonował się muzyką house. Chodził na różne imprezy i sam próbował grać różnego rodzaju mieszanki tego stylu. Kiedyś pewna chrześcijanka zaprosiła go do kościoła i wtedy, jak opowiada, po raz pierwszy doświadczył spotkania z żywym Bogiem.
- Kompletnie mnie to poruszyło. Moja dusza poczuła, że znalazłem to, czego szukałem przez ponad 30 lat - pokój z Bogiem. To wydarzenie wpłynęło także na moją muzykę. Dzisiaj gram tylko muzykę gospel house. Ważne jest dla mnie to, że mogę przez nią głosić Ewangelię  - mówi DJ Revelation.
Ulubionym fragmentem Pisma Świętego tego niemieckiego Dj'a jest werset z Listu do Rzymian 1,16: „Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka".
Na moje pytanie „Jak ubierają się ludzie, którzy przychodzą na Twoje imprezy techno?"- odpowiedział mi: - Różnie, nie ma reguły, ale w większości nie wyzywająco. Dj stwierdza, że kiedy gra muzykę house, latin albo r&b, ludzie zachowują sie typowo - „tańczą, krzyczą, tupią nogami". Tylko atmosfera jest bardziej radosna niż na "zwykłych" imprezach techno.

Gdzie słuchać?

W Polsce najbliżej do "chrześcijańskiego techno" jest chyba SLOT Art Festivalowi, corocznej imprezie, na której młodzi chrześcijanie (i nie tylko) mogą wspólnie bawić się m.in. na scenie klubowej. W rozmowie z koordynatorem tej sceny dowiedziałam się jednak, że nie mamy póki co rodzimych artystów, którzy tworzyliby ten odłam muzyki elektronicznej.
Na świecie chrześcijańską muzykę techno i house nagrywa m.in. kalifornijska wytwórnia płytowa N*Soul Records. Warto też wspomnieć niemieckiego DJ'a Klausa J. Frauenholza, który nagrał już wiele płyt z chrześcijańską muzyką house, czerpiąc inspiracje z takich klasyków, jak Kraftwerk czy Tangerine Dream.
Chrześcijańskiego techno możecie posłuchać m.in. tu:'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w

Marta Hiler

'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w
'
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w

'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w '
'linki widoczne tylko dla zalogowanych u�ytkownik�w

"POKOLENIE RAVE. TRANS W POSTINDUSTRIALNEJ SCENERII", Robert Leszczyński, 7 września 1995 r.

Subkultura rave'owców istnieje tylko w weekend. Po normalnym, nudnym tygodniu - dzikie odreagowanie w łomocie basowych bębnów i migotaniu laserowych świateł.

Ogromna hala dwupoziomowej dyskoteki na obrzeżach Warszawy, środek nocy z piątku na sobotę. Muzyka gra z głośnością bliską progu bólu. Beat (rytmiczne uderzenia bębna basowego) jest tak głośny, że słucha się go nie tylko uszami, ale dosłownie czuje całym ciałem. Z takim hałasem nie można walczyć. Można mu się tylko poddać. Hipnotyczny efekt powiększa oślepiające miganie stroboskopu i nieustanne wirowanie kolorowych laserów wycinających w gęstym dymie nieregularne kształty. Wszystko razem sprawia, że czujemy się jak w innym wymiarze. Rzeczywistość wygląda jak film w zwolnionym tempie. W pomieszczeniu tańczy około tysiąca dziwacznie ubranych osób. Tak wyglądało ostatnie Techno Party w klubie Van Beethoven.

Przedtem był acid

Celowo nie używam słowa "dyskoteka", bo choć także jest to miejsce, do którego przychodzą młodzi ludzie, aby tańczyć przy "sztucznej" muzyce, to na tym podobieństwa się kończą. Muzyka disco jest lekka i łatwa. Rave i techno dają się porównać tylko do najostrzejszych odmian heavy metalu czy punk rocka.

Pochód rave (po angielsku to słowo znaczy zarówno "szaleć", "zachwycać się", jak i "bredzić", "wściekać się") i techno przez zachodnią Europę rozpoczął się kilka lat temu w Niemczech i krajach Beneluksu, stanowiąc rozwinięcie tanecznej muzyki acid house, która przywędrowała do Europy z USA w połowie lat 80. Acid house, transowe połączenie disco, techno i rapu, tańczyło się i słuchało w dyskotekach.

Roman Pawłowski wspomina "Leszcza": "Son of the Blue Sky"

Najlepiej było rozpoczynać objazd po klubach w piątek wieczorem i bawić się nieprzerwanie do poniedziałku rano. Oczywiście nikt by tego nie wytrzymał, gdyby nie narkotyki - kokaina, amfetamina i XTC (czytaj: extasy), czyli lekka odmiana LSD, (stąd w nazwie acid, czyli "kwas" - slangowa nazwa LSD). "Dragi" dają całej wyprawie "kopa", "odlot," a także niezbędną ilość energii, aby przetrwać taki weekend.

Rave i techno grane są w różnego rodzaju opuszczonych hangarach, halach czy bunkrach (im bardziej takie miejsce przypomina porzuconą fabrykę, tym lepiej), mieszczących jednorazowo po kilkadziesiąt tysięcy osób. Impreza taka trwa zwykle 48 godzin, ale może trwać również tydzień lub nawet dwa (bez przerwy!). Na niektórych tego typu imprezach istnieje zakaz posiadania zegarka, który zostawia się przy wejściu. Organizowane są również rave'owe parady uliczne, nawiązujące do karnawałowej parady w Rio, trwające bez przerwy kilka dni i nocy, gromadzące setki tysięcy uczestników.

Tylko dźwięk

Muzyka rave wykonana jest na syntezatorach, samplerach (elektronicznych przetwornikach dźwięku) i komputerach, często nie ma melodii, słychać tylko perkusję, bas i industrialne efekty dźwiękowe. Linia wokalna i tekst niemal nie istnieją.

Rola didżeja nie ogranicza się, jak w zwykłej dyskotece, do grania z płyt. Na specjalnych odtwarzaczach CD może on dowolnie regulować tempo utworów, grać z dwóch płyt równocześnie, scratch'ować (drapać igłą gramofonu po płycie analogowej) lub wręcz dogrywać coś na własnych syntezatorach, samplerach i automatach perkusyjnych, tworząc metodą muzycznego collage'u zupełnie nową jakość artystyczną. Od niego zależy, czy ludzie dobrze się bawią. Paweł Pakulski grający rave w klubach oraz w rozgłośni radiowej "RH Kontakt" twierdzi, że zarabia dużo (do 70 zł za godzinę grania), ale jeszcze więcej musi wydać na płyty. Aby utrzymać się w pierwszej lidze, trzeba ciągle kupować nowe płyty. W Polsce można kupić tylko nagrania najbardziej znanych wykonawców, takich jak Mark OH, Marushia czy U96, które są jego zdaniem zbyt komercyjne. Po naprawdę interesujące tytuły trzeba wybrać się do Berlina.

Festiwal "New Alcatraz Welcome Back Party" w Hali Sportowej w Łodzi w 1996 r., który przerodził się w Paradę Wolności, najważniejszą imprezę techno w Polsce:

Muzyka rave ma wiele podgatunków: w zależności od odmiany, nazywa się ją również techno lub bardziej po niemiecku tekno lub tekkno (im więcej liter "k", tym dana odmiana jest bardziej radykalna), ale również jungle, house lub hard core.

Muzyka ta i wszystko, co ją otacza, a więc również subkultura jej fanów, pełna jest industrialnych odniesień, terminologii technicznej. Ma to swój wyraz w strojach (plastyk, obcisłe syntetyczne materiały w niemożliwie odblaskowych kolorach, inne atrybuty industrialne w postaci okularów spawalniczych, masek p.gaz., megafonów) oraz w postindustrialnym wystroju hal. Rave Parties cieszą się opinią azylu swobód seksualnych, z "kochającymi inaczej" na czele.

Rozmawiam z Kamilem i Szymonem - mają po 16 lat i są rave'owcami. Do Polski przyjechali dwa lata temu z Niemiec, światowego centrum muzyki techno, więc ze zjawiskiem zetknęli się u źródła. Rave jest ich życiem, mówią o tym z zapałem. Są przekonani, że uczestniczą w przełomie kulturowym i że tylko jest kwestią czasu, aby muzyka i stylistyka rave stała się powszechną modą. Twierdzą, że rave nawiązuje bezpośrednio do rytualnej muzyki ludów pierwotnych, która swoim rytmem wprawiała szamanów w stan ekstazy i umożliwiała kontakt z innym wymiarem.

Nie przyjmują w ogóle do wiadomości, że to wszystko już było: transowa muzyka quasi-religijna, transowy blues. Na przełomie lat 60. i 70. istniała tzw. muzyka psychodeliczna (np. wczesny Pink Floyd), która formułowała identyczne jak rave postulaty, aby światłem, dźwiękiem i innymi środkami wprawić słuchaczy w rodzaj transu. Potem pojawiła się cała muzyka elektroniczna (np. Tangerine Dream), zespół Kraftwerk, od którego było już prosto do Ultravox i Depeche Mode, a od nich do S'Express, Technotronic i 2 Unlimited, czyli bardziej komercyjnej muzyki house i techno.

Odreagować wyścig szczurów

Dwa lata temu byłem na pierwszym w Polsce Rave Party, które odbyło się w nieczynnym już klubie Fugazi, trwało 12 godzin, przyszło dwa tysiące osób. Oprócz klubu Van Beethoven imprezy rave'owe organizowane są w klubie Blue Velvet. Co tydzień przychodzi na nie w sumie ok. 2 tys. osób. Rave w Polsce różni się od zachodniego. Na razie wzbudza mniejsze zainteresowanie, imprezy są skromniejsze. Na ostatniej przed wakacjami imprezie w Beethovenie było ponad dwa tysiące ludzi i część nie zmieściła się do środka. W grudniu ma być jednak zorganizowane ogromne Rave Party w jednym z hangarów na Okęciu, mają przyjechać największe gwiazdy tej muzyki, spodziewanych jest 10 tysięcy osób z całego kraju i dopiero wtedy można będzie ocenić siłę tego zjawiska w Polsce.

Pytam swoich rozmówców o narkotyki. Odpowiadają, że nie każdy ich potrzebuje, bo muzyka i światła robią swoje, poza tym do dodania sobie energii można użyć napoju Red Bull albo Guerrany - legalnie reklamowanych i sprzedawanych środków na bazie witamin i kofeiny, które działają jak silny środek pobudzający. Ich zdaniem narkotyki są wszędzie: w szkołach, knajpach, na ulicy, paradoksalnie w klubach może ich nie być, bo ochrona w obawie przed zamknięciem klubu pilnuje, żeby nie kręcili się tu dealerzy. Amatorzy mocnych wrażeń muszą więc załatwiać sobie "spidy" na mieście.

Tajemnicą pozostaje, dlaczego człowiek, po całym tygodniu wyścigu szczurów w industrialnym środowisku wielkiego miasta, w weekend w ramach relaksu, miast odpocząć na łonie natury, aplikuje sobie kolejną, o wiele mocniejszą porcję hałasu. Może chodzi tutaj o taką samą logikę, którą stosuje się lecząc kaca setką wódki z rana?

Rave kosztuje

Kim są rave'owcy na co dzień? W przeciwieństwie do subkultury punkowej czy hipisowskiej ich styl dotyczy tylko weekendu, który ma być dzikim odreagowaniem normalności i nudy całego tygodnia. W odróżnieniu od punków czy hipisów, którzy uważają pieniądze za przyczynę wszelkich nieszczęść, rave'owcy nie mają nic przeciwko nim. Wszak weekend rave'owca nie jest tani - ciuchy, bilet wstępu, drinki lub małe co nieco - to wszystko kosztuje. Trzeba na to ciężko pracować przez cały tydzień. I tu znowu coś mi się przypomina. Pod koniec lat 70. w kinach święcił triumfy kultowy film pt. "Gorączka sobotniej nocy". Bohater filmu przez cały tydzień tyra w sklepie chemicznym, aby w sobotę zupełnie zmienić skórę i odreagować wszystkie stresy w dyskotece. Wszystko już było.

rano juz to czytalem i ten pocisk o imprezie z Marco mnie rozjebał, "Bałam się nie tylko o siebie, ale i mój sprzęt" hahahahaha.

...jak komus przeszkadza ktos powykręcany na sali no to do filharmonii niech chodzi a nie na biby. co prawda tez tego nie popieram, ale jak jade na bibe czy to licze sie z tym ze to norma. a zamilska niech zacznie koncertowac z the dumplings, tam wszyscy beda tacy hipterscy i w dupe grzeczni.